Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Βλεποντας το Χριστουγεννιατικο δενδρο,που

 
.....Έχει ηλικία 300 εκατ. χρόνων και δεν... λύγισε ούτε όταν φλεγόμενα κομμάτια μετεωριτών μετέτρεπαν σε κόλαση τη Γη αφανίζοντας τους δεινόσαυρους.

......σκεφθείτε  τα παραπανω και   παρακατω, γίνετε   δυνατοι  ,ερνηθειτε  την   χειραγωγηση   και  τις  ψευδευσθησεις,συνομιληστε με τον  εαυτο  σας, αντιδραστε  στις  μεταλλαξεις  που σας   επιβαλλουν τα  καταναλωτικα  συμφεροντα.,δεν  μας  ΑΓΑΠΟΥΝ  ΜΑΣ  ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ!!!
  ξαναβρείτε  τον εαυτο  σας  την  ταυτοτητα  μας.


Ξέρετε πότε ήρθε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ελλάδα; Το 1933, όταν ο βασιλιάς Όθωνας και η βαυαρική συνοδεία του, έφεραν στη χώρα μας το Γερμανικό έθιμο. Παρόλα αυτά, μετά τη δεκαετία του 50 έγινε απαραίτητη η παρουσία του σε κάθε ελληνικό σπίτι.

Οι ρίζες όμως του εθίμου, δεν είναι καθόλου γερμανικές, αντιθέτως οι πρόγονοι του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, ήταν ειδωλολάτρες
Ήταν άνθρωποι, που έκοβαν δέντρα από τα δάση και τα στόλιζαν στο σπίτι τους για να έχουν καλή σοδειά στο χωράφι τους.

Το έθιμο ξεκίνησε να παίρνει τη σημερινή του εκδοχή τον 16ο αιώνα. Εκείνη την εποχή ο Μαρτίνος Λούθηρος, ιδρυτής της Προτεσταντικής θρησκείας, ξεκίνησε να τοποθετεί αναμμένα κεριά, πάνω στο δέντρο. Φαντάζεστε όλοι, πόσα πολλά ατυχήματα είχαν προκληθεί εκείνη τη περίοδο και πόσα σπίτια είχαν γίνει κάρβουνο, μαζί με το δέντρο!

Η λύση σωτηρίας λοιπόν, ήρθε το 1882, με τον Έντουαρτ Τζόνσον, συνάδελφο του Τόμας Εντισον, που έφτιαξε το πρώτο ηλεκτρικά φωτισμένο δέντρο. Από τότε δισεκατομμύρια σ’ όλο τον κόσμο το ακολούθησαν.





Η οικονομική κρίση και οι «χολιγουντιανές» επιδιώξεις προκαλούν σε πολλούς μελαγχολία τις ημέρες των γιορτών Λαμπερές διακοσμήσεις και φωτάκια σε κάθε γωνιά της πόλης. Μουσικές από κάλαντα και το αγγλοσαξονικό γέλιο του Αγιου Βασίλη («χο, χο, χο») ηχούν στο βάθος. Ανθρωποι που διασκεδάζουν, χορεύουν, πίνουν και κυρίως ψωνίζουν μετά μανίας. Ανθρωποι αγαπημένοι, γελαστοί, ευτυχισμένοι. Χριστούγεννα. Ή μάλλον κάπως έτσι πρέπει να είναι τα Χριστούγεννα σύμφωνα με τις επιταγές της διαφήμισης, της τηλεόρασης και των πολύχρωμων περιοδικών
.............................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................
. «Αυτές οι “συλλογικές φαντασιώσεις” σχετικά με το πώς θα έπρεπε να είναι οι γιορτές μάς κάνουν εν τέλει το μεγαλύτερο κακό, μας δημιουργούν άγχος και πίεση. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι στις 14 Φεβρουαρίου πρέπει να είμαστε ερωτευμένοι, στις 25 Δεκεμβρίου να είμαστε ευτυχισμένοι και την 1η Ιανουαρίου να διασκεδάζουμε μέχρι τελικής πτώσεως.
...................................................................................................................................................................
....................................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................................
Και μετά ήρθε η κρίση... Τα πράγματα ήταν ήδη δύσκολα για τη «μειοψηφία» που 
αδυνατούσε να προσαρμοσθεί στο (υποχρεωτικά) χαρμόσυνο πνεύμα των εορτών. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, ωστόσο, όταν η απογοήτευση, το άγχος για το μέλλον και η ανέχεια επικρατούν, η χριστουγεννιάτικη κατάθλιψη τείνει να μετατραπεί από εξαίρεση σε... κανόνα!
Είναι σαν όλα να μας λένε ότι δεν μπορούμε να είμαστε καλά. Αρα προκύπτει εφέτος το παράδοξο οι άνθρωποι που έπασχαν από μελαγχολία τα Χριστούγεννα να είναι... πλήρως εναρμονισμένοι με το κυρίαρχο πνεύμα απογοήτευσης, θλίψης και οργής» αναφέρει η κυρία ΦωτεινήΤσαλίκογλου, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
. «Τη στιγμή που η οικονομία καταρρέει και χιλιάδες συνάνθρωποί μας υποφέρουν, τα περιοδικά και η τηλεόραση συνεχίζουν να μιλούν για “λαμπερά ρεβεγιόν” και να προτείνουν για χριστουγεννιάτικα δώρα... πούρα και ακριβά ρολόγια! Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η τιμή ενός δώρου αντανακλά τα συναισθήματα αυτού που το προσφέρει ή ότι το κόστος μιας γιορτής αποδεικνύει το πόσο θα διασκεδάσουν οι συμμετέχοντες. Με τέτοια καταναλωτικά πρότυπαπώς να μην πέσει κάποιος σε κατάθλιψη;» αναρωτιέται ο κ. Γ. Τσέλος, ηλεκτρολόγος μηχανικός.ι.
Νικήστε τη γιορτινή μελαγχολία

1 Αντισταθείτε στις «χολιγουντιανές» επιταγές
Εξετάστε με κριτική ματιά τον τρόπο με τον οποίο η διαφήμιση, τα περιοδικά, η τηλεόραση και ο κινηματογράφος παρουσιάζουν τα Χριστούγεννα. Το «τέλειο» γιορτινό τραπέζι όπου συγκεντρώνεται σε απόλυτη αρμονία η οικογένεια, μακριά από προστριβές, απογοητεύσεις και αρνητικά συναισθήματα, είναι αποκύημα της φαντασίας των κινηματογραφιστών.


  2.Προσοχή στον καταναλωτισμό
Τα καταναλωτικά πρότυπα προβάλλονται ευρέως πριν και κατά τη διάρκεια των εορτών πιέζοντάς μας να ξοδεύουμε αλόγιστα χρήματα για δώρα και διασκεδάσεις που υποτίθεται ότι συντελούν στη χριστουγεννιάτικη «ευτυχία». Αντί για ακριβές εξόδους επενδύστε στους ανθρώπους με τους οποίους θα διασκεδάσετε, ενώ σε ό,τι αφορά τα δώρα αντιμετωπίστε τα ως ένα μέσο να δείξετε την αγάπη σας- όχι την... οικονομική σας κατάσταση.
  3.Αφουγκραστείτε τις ανάγκες σας
. Αν μη τι άλλο, τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία να κάνετε αυτό που πραγματικά σας ευχαριστεί και να αντισταθείτε σε έξωθεν επιβεβλημένες μορφές ψυχαγωγίας.




Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΟΔΙΚΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ-Mάρκος Μέσκος

 
Eυτυχώς, ισχυρίζομαι συχνά, που η ζωή μάς τραβάει ακόμη έξω (έξω από τα σπίτια μας*). Μας ενδιαφέρει και σήμερα, και σήμερα η καθημερινότητα στο χωριό, στη γειτονιά, στη χώρα, στον κόσμο· κοντολογής η δημόσια θέα και η δημόσια ζωή, αν είναι δυνατόν η συμμετοχή.
   Ευτυχώς, λοιπόν, η έξοδος.
   Υποβαθμισμένη βέβαια, το πολύ πολύ μια βόλτα στην πόλη ―στην πόλη που η <<εκάστοτε εξουσία>> ασκεί το ποικίλο <<παιγνίδι>> με σύνεση και πειθώ και ζοριλίκια πάνω στο τομάρι των σιωπηλών, συνήθως, πολιτών της.
Αλλού οι κολυμπήθρες του Σιλωάμ, εδώ, ενδεχομένως, κάποια βουβά εργαστήρια, κάποιες μεμονωμένες <<γραφικές>> περιπτώσεις, εδώ κινδυνεύουν τα πάντα πάντοτε…
   Η αγέρωχη λοιπόν βόλτα μπορεί να ᾽ναι στην πολύβουη Εγνατία, στην κοσμική Τσιμισκή, στην Ερμού με τα νεότευκτα αγάλματα, στο Συντριβάνι, στην παραλία, στα καφέ μπαρ των καθέτων οδών επί των επτά κυρίων αρτηριών (τόσο το κέντρο της Πόλης). Ενίοτε και σ’ άλλα σημεία: Καλαμαριά, Πολίχνη, Πανόραμα, Τούμπες, Συκιές, Νεάπολη, Αμπελόκηποι, δυτικές συνοικίες (που αναπτύσσονται και <<αναπτύσσονται>> γοργότατα)· υπάρχουν παντού λησμονημένοι φίλοι.
   Τα στέκια της σημερινής παρέας κάπου γύρω από την πλατεία Ναυαρίνου, γύρω από το εναπομείναν ερείπιο-ανάκτορο του Ρωμαίου Γαλέριου.
   Μια ευθεία κάθετη οδός ξεκινάει από τη Ροτόντα, την Καμάρα (αφετηρία σχεδόν όλων των κοινωνικών κινητοποιήσεων), κόβει την Εγνατία, την οδό με το σινεμά Βακούρα, την Πρίγκιπος Νικολάου και την Τσιμισκή, για να καταλήξει στην εκκλησία της Παναγίας κάπου στο τέλος της Διαγωνίου προς τον Λευκόν Πύργο. (Ωραία τα ονόματα των <<σημείων>>, ιστορίες, αίματα, πραγματικότητες ενδοστρεφείς, αναστολές και μύθοι).
   Η κάθετη οδός οικεία, (και) ονομάζεται Δημητρίου Γούναρη. Τη μέρα περνούν από ’κεί και τυφλοί με το άσπρο μπαστούνι, επαίτες μετανάστες με ξεχασμένα ελαφρά τραγούδια, συχνότερα περνούν ωραία παιδιά ―τη νύχτα το χασίσι πάει σύννεφο…

   Κάπου στο νούμερο 22 της οδού το μικρό βιβλιοπωλείο <<Κεντρί>> ―άλλαξε, ρε Αντώνη, τ’ όνομα του μαγαζιού, φωνάζουν πειράζοντας τον διευθυντή του οι φίλοι, μοιάζει με το τσιβί και τη βουκέντρα, τι διάολο, αυτό σημαίνει πολυπολιτισμική πρωτεύουσα; Χαμογελάει εκείνος καπνίζοντας αδιάκοπα το τσιγάρο και απαντάει: Το όνομα θα μείνει, έτσι το βρήκα έτσι θα πάει, <<Κεντρί>>.
   Το εμβαδόν του μικροβιβλιοπωλείου δεν υπερβαίνει τα είκοσι μέτρα, περίπου τέσσερα η πόρτα συν οι βιτρίνες και άλλα τέσσερα πέντε το βάθος του. Φίσκα το βιβλίο, ενημερωμένη η κλασική διάσταση αλλά και η σύγχρονη και η τρέχουσα, στα τζάμια των προθηκών αιωρούνται βιβλία και περιοδικά (το <<Πλανόδιον>>, οι <<Σημειώσεις>>, το <<Πανοπτικόν>>, το <<Αντί>>, ο <<Πολίτης>>, το <<Εντευκτήριο>>, το <<Ένεκεν>>, το <<Δέντρο>>, η <<Νέα Εστία>>). Πλείστες οι δειγματοληψίες των βιβλίων, ο Σπινόζα, η αρχαία διανόηση προηγουμένως, ο Μπακούνιν, ο Λούκατς, η Ντίκινσον, η Αχμάτοβα, ο Τρακλ ―ο Αντώνης, γρήγορος σε κάθε αναγνωστική απαίτηση, ενημερωμένος με τη συνολική διαδρομή του βιβλίου, προλαβαίνει ικανοποιώντας τους πελάτες του σε όλα.
   Ο χώρος μέσα στο βιβλιοπωλείο, ο ελεύθερος, είναι ελάχιστος· μας <<επιτρέπεται>> να πλησιάσουμε κυρίως όταν σιμώνουμε το ταμείο. Έξω από το <<Κεντρί>>, το πεζοδρόμιο και το σύνορο-πεζούλι του απέναντι ερείπιου, είναι αρκετά και βρίσκουμε τον τρόπο να σμίγουμε εκεί πίνοντας τον καφέ. Ο Τάσος, ο Γιώργης, ο Σάκης, ο Μάκης, ο Αλέξανδρος, ο Δημήτρης, ο Κώστας, ο Μιχάλης, η Λουκία, η Τζένη, η Ελένη, συχνά (και με διαλείμματα) παρόντες.

   Προσφάτως, μας χάλασε την ησυχία ένα συνεργείο κατασκευής δημοσίων έργων, δημοτικών έργων για την ακρίβεια. Ξήλωσαν το φθαρμένο δάπεδο της οδού Γούναρη και των <<περιχώρων>> της, σκόνες, καρότσια, φωνές, άμμος και τσιμέντα ―και τσιμέντα πολλά! Κάποτε φάνηκαν και τα άλλα υλικά: κομμένα μάρμαρα πολλών ποιοτήτων, κόκκινα τούβλα δαπέδου (πυρότουβλα;), γκρίζες πλάκες, μετρήσεις, υπολογισμοί, πραγματώσεις, αναθεωρήσεις (επί τα χείρω).
   Οι μαγαζάτορες, εκτός από τον φετινό αφόρητο καύσωνα, γκρινιάζουν καθημερινά γιατί το έργο ράβε-ξήλωνε τράβηξε πολύν καιρό ―κι ακόμη να τελειώσει!
   Αλλά το πολύ τελείωσε.
   Μπορούμε να δούμε το <<Έργον>>:
   Μια σειρά καθέτων και οριζοντίων μαρμάρων στο κόκκινο φόντο των τούβλων. Τίποτε άλλο. Χωρίς φαντασία, χωρίς λογισμό, χωρίς κάποιο μοτίβο βυζαντινό της πόλεως Θεσσαλονίκης, μια έρπουσα βαρβαρότητα, επίπεδη, άσχημη, αναρμόδια, κάτω από τα πόδια μας, χάρη καμιά!
   Και δεν υπολογίζονται τα έξοδα και οι κόποι, οι ανύπαρκτοι αρχιτέκτονες σχεδιαστές· το αποτέλεσμα μετράει: Ένα τίποτε. Τι άραγε φυλακίζει αυτό (ουσιαστικότερο) κάτω από την επίστρωση του δρόμου; Πλεονάζει (στο <<Έργον>>) το άμετρο, άχαρο και αδικαίωτο εν πολλοίς μάρμαρο, κάγκελα <<λευκών κελιών>> μήπως (από κάτω, στο χώμα;).
   Άραγε αναλογίστηκαν οι αρμόδιοι της σύγκρισης των δύο εικόνων; Η μια είναι το ρωμαϊκό ερείπιο της πλατείας Ναυαρίνου εν Θεσσαλονίκη, η άλλη αυτή, η σημερινή επί της οδού Δημητρίου Γούναρη εν έτει 2007 μετά Χριστόν, έργο άχαρης οδοποιίας. Δεν χρειάζεται πολύ για να εννοήσεις πώς κατάφεραν οι άνθρωποι του σήμερα να πράξουν, χωρίς ενθουσιασμό και αγάπη και χάρη αισθητική, το <<Έργον>>…
   Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανίας, φωνάζει από μακριά ο Σαίξπηρ ―που συνεχίζεται πολλαπλώς επί των ημερών μας (και) εν Θεσσαλονίκη στεναχωρώντας πολλούς υποψιασμένους πολίτες. Δυστυχώς. (Πάλι και πάλι).


Θεσσαλονίκη, τέλη Αυγούστου 2007.

*Tα «σπίτια» εδώ σαν αποκούμπι της απόσυρσης από τα κοινωνικά, της ηθικής, πολιτικής κόπωσης και (φευ) των γηρατειών.
Θεσσαλονίκη, τέλη Αυγούστου 2007.
Το κείμενο του Μάρκου Μέσκου δημοσιεύτηκε σε συλλεκτικό ένθετο στο τεύχος 8-9 του περιοδικού ΕΝΕΚΕΝ 

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

ΤΟ ΑΠΘ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ...........

Πανεπιστημιακό Ασυλο - ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ΤΟΥ Α.Π.Θ.




ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τηλ. (2310) 997158, 996778 Fax (2310) 996730 e-mail: louizou@ad.auth.gr
Κτίριο Διοίκησης «Κ. Καραθεοδωρή» Α.Π.Θ., Τ.Κ. 541 24, Θεσσαλονίκη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ΤΟΥ Α.Π.Θ.

Θεσσαλονίκη, 24/8/2011

Η Σύγκλητος του Α.Π.Θ. εκφράζει την πλήρη αντίθεσή της στο νόμο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που ψηφίζεται σήμερα από τη Βουλή των Ελλήνων διότι:

1. Υπονομεύει το δημόσιο χαρακτήρα των πανεπιστημίων.
2. Εγείρει σοβαρά ζητήματα αντισυνταγματικότητας που αναφέρονται στην αυτοδιοίκηση και το δημοκρατικό χαρακτήρα των πανεπιστημίων.
3. Υποβαθμίζει τα πτυχία των Τμημάτων και τα αποσυνδέει από τα επαγγελματικά δικαιώματα, οδηγώντας τους μελλοντικούς πτυχιούχους στην ανεργία και την υποαπασχόληση.
4. Δε διασφαλίζει τη δημόσια χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων, της έρευνας και της φοιτητικής μέριμνας, μετακυλίοντας το κόστος σπουδών στην ελληνική οικογένεια.
5. Αποσυνδέει την έρευνα από την αποστολή του Πανεπιστημίου.
6. Προκαλεί μεγάλα προβλήματα στην ακαδημαϊκή λειτουργία των Ιδρυμάτων.
7. Διαγράφει φοιτητές που στις σημερινές αντίξοες οικονομικές συνθήκες προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Η Σύγκλητος του Α.Π.Θ. συναισθανόμενη τις ευθύνες της ως κορυφαίο ακαδημαϊκό και δημοκρατικά εκλεγμένο όργανο του μεγαλύτερου Πανεπιστημίου της χώρας έναντι του Συντάγματος και των πανεπιστημιακών δασκάλων και φοιτητών που εκπροσωπεί, δεν έχει άλλο δρόμο παρά να προβάλει ως άμεσο και βασικό στόχο της πανεπιστημιακής κοινότητας την με κάθε νόμιμο τρόπο κατάργηση των αντισυνταγματικών διατάξεων του νόμου, που πλήττουν ευθέως τα ιδανικά της Παιδείας και διαλύουν την ανώτατη εκπαίδευση της χώρας.

Η Σύγκλητος καλεί τις Σχολές και τα Τμήματα να διευκολύνουν την άμεση διεξαγωγή συνελεύσεων προκειμένου να ενημερωθούν τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας για τις καταλυτικές αλλαγές.
____________________________________________
Με την παράκληση να δημοσιευθεί ή να μεταδοθεί

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Πειτε μου πως καποιος μας κανει πλακα!!!!!!!

Αν   δεν   προκειται   για   κακογουστο   αστειο   τοτε   την  κατσαμε   την   βαρκα!!!!Οπως  αναφαιρεται   παρακατω  οι  επιχειρηματιες   ηταν   

"ΣΑΝ   ΕΤΟΙΜΟΙ  ΑΠΟ   ΚΑΙΡΟ"

Ελλειπε ,λεει,  το 

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ   ΠΛΑΙΣΙΟ

Εμενα   κατι   μου  μυριζει  και   δεν   μοιαζει   με  "ΛΙΒΑΝΙ"!!!!!!!!!!!


Η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών τονώνει την αγορά με νέα καταστήματα!!!!!!!!

Η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών που προωθεί η κυβέρνηση έχει ήδη αρχίζει να φέρνει τα πρώτα χαμόγελα στους κατοίκους των αστικών περιοχών καθώς το νέο μέτρο θα τονώσει σημαντικά την κατά τ’ άλλα πεσμένη αγορά της χώρας.
Ήδη το πρώτο κατάστημα πώλησης ναρκωτικών άνοιξε τις πόρτες του σήμερα το πρωί στην κεντρική αγορά της συμπρωτεύουσας με τον ευφάνταστο τίτλο VillaBafo και πλήθος φοιτητών έσπευσε να δοκιμάσει την ποικιλία χαρμανιών και εξωτικών ουσιών που εμπορεύεται το κατάστημα.
Villabafo αποποινικοποίηση ναρκωτικών
Όπως μας δήλωσαν οι υπεύθυνοι του καταστήματος, η ιδέα προ-υπήρχε εδώ και καιρό από τα αντίστοιχα Coffee Shops της Ολλανδίας έλειπε όμως το νομικό πλαίσιο που θα στήριζε μία τέτοια επένδυση στην Ελλάδα.
Το VillaBafo αποτελεί το 1ο Coffee Shop στην Ελλάδα όπου οι πελάτες μπορούν να δοκιμάσουν ποικιλίες ναρκωτικών ουσιών πριν αγοράσουν αλλά και να παραγγείλουν το ναρκωτικό της επιλογής τους, εφόσον αυτό δεν διατίθεται άμεσα.
Η εταιρεία πίσω από το Villabafo ήδη συζητάει με μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα της συμπρωτεύουσας με σκοπό την διαφήμιση και προώθηση του brand name μέσα από την χορηγία φανέλας αλλά και το σπονσοράρισμα ουσιών στους οπαδούς της σε ανταγωνιστικές τιμές.
Villabafo shopping bug for drugs
Οι πρώτες εντυπώσεις του κόσμου ήταν απόλυτα θετικές με τις εντυπωσιακές κοπέλες του promotion να μοιράζουν τρίφυλλα στους περαστικούς. Η εταιρεία που ανέλαβε την προώθηση έκανε εκπληκτική δουλειά παρατάσσοντας τους ενδιαφερόμενους σε κυκλική διάταξη και μαθαίνοντάς τους χρήσιμες ορολογίες και μεθόδους για την σωστή κατανάλωση των ουσιών.
Οι περαστικοί διασκέδαζαν ακούγοντας συνθήματα του τύπου “Να γυρίζει παιδιά, να γυρίζει“, “Σιγά, μην μας το πιεί ο αέρας” & “Έλα και η ανάποδη”  ενώ δεν έλειπαν και τα ταχύρρυθμα mini-σεμινάρια στριψίματος για τους πραγματικά μερακλήδες.
Villabafo free drugs in Greece
Στις σκέψεις των επενδυτών είναι η δημιουργία ενός D.I.Y. (Do-It-Yourself) πάγκου με χημικές ουσίες όπου ο πελάτης θα μπορεί να πειραματιστεί και να δημιουργήσει το δικό το coctail ναρκωτικών όπως ακριβώς το επιθυμεί ενώ μέσα στους επόμενους μήνες θα έχουμε και την online κυκλοφορία του Villabafo.gr του 1ου ηλεκτρονικού καταστήματος πώλησης ναρκωτικών ουσιών όπου οι χρήστες θα μπορούν να παραγγείλουν από τo σπίτι τους τις ουσίες αλλά και όλα τα απαραίτητα σύνεργα χρήσης, πληρώνοντας μέσω πιστωτικής κάρτας ή με αντικαταβολή.
Επιτέλους, η αγορά θα αρχίσει να αναπνέει και πάλι! 
σχολιο΄[  και  μαλιστα   με  Θιβετιανό   αερα ]
Υ.Γ  Μη   τολμησει  κανεις   και  μας   ξαναπει   ΕΠΑΡΧΙΑ  και  ΣΥΜΠΡΩΤΕΎΟΥΣΑ   αλίμονο   του.
2. Γνωριζω   τον   ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗ  και   ΕΥΕΡΓΕΤΗ  της  Αγορας   .  Ειναι  η  Αννουλα,  ναιαιαι, αυτη  ειναι.........α]  Ολο   το  χαρτζιλικι   στη   ΦΟΥΜΑ   να   εσοδα  απο  ΦΠΑ  β]   Μαστουρωμενα   τα  παιδια   ολημερίς , ολονυχτίς.........περασαν  τα   4 + 2  ΧΡΟΝΙΑ ,  να  που  ξεκαθαριζουμε   και   με  τα  Πανεπιστημια.........γ]  ασε  που  οποιος   θα   αντεχει   να συνεχισει   θα  πρεπει   να  τ'  ακουμπαει.
ΠΕΙΤΕ   ΜΟΥ  ΠΩΣ   ΚΑΠΟΙΟΣ   ΚΑΝΕΙ   ΠΛΑΚΑ!!!!!!!

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Χαλκιδική: Το αρχαίο τείχος στο λαιμό της Κασσάνδρας

ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΣ ΝΑΝΟΥ

Πάνω από 18 αιώνες ιστορίας εγγράφονται σε μία πέτρινη διαδρομή 1.200 μ., διάστικτη από 18 πύργους, ανάμεσα σε δύο θάλασσες, τον Τορωναίο και το Θερμαϊκό κόλπο: το τείχος της Κασσανδρείας, στη Νέα Ποτίδαια, ένα από τα σημαντικότερα οχυρωματικά έργα της αρχαιότητας, διασώζεται και ετοιμάζεται επιτέλους να «συστηθεί» στους χιλιάδες επισκέπτες της Χαλκιδικής.
Η πρόταση της 10ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Χαλκιδικής και Αγίου Ορους για τη στερέωση και αποκατάσταση τμημάτων του αρχαίου τείχους που παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα εντάχθηκε στο ΠΕΠ Μακεδονίας - Θράκης, όπως ανακοινώθηκε από την Ενδιάμεση Διαχειριστική Αρχή της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Το έργο, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί με 317.273 ευρώ, εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα της 10ης ΕΒΑ, που έχει ως στόχο τη διαμόρφωση αρχαιολογικού περιπάτου της Ν. Ποτίδαιας. Μεταξύ άλλων, σχεδιάζεται η διαμόρφωση μιας ξύλινης πλατφόρμας πάνω στην οποία θα περπατούν οι επισκέπτες, αλλά και διάσπαρτων ξύλινων πλατφορμών κατά μήκος της ακτής, που θα λειτουργούν ως καθιστικά δίπλα στη θάλασσα. Επίσης μετελετάται η πεζοδρόμηση του παραλιακού άξονα, η διαμόρφωση πάρκου, η δημιουργία περιπτέρου υποδοχής επισκεπτών και χώρου στάθμευσης και η κατασκευή ποδηλατόδρομου.
«Διατείχισμα» είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι αρχαιολόγοι για το σημαντικό αυτό μνημείο, αφού κατά την αρχαιότητα «χώριζε την Κασσάνδρα από την υπόλοιπη Χαλκιδική», όπως εξηγεί στον «Α» ο προϊστάμενος της 10ης ΕΒΑ Ιωάννης Ταβλάκης. «Πρόκειται για ένα τρομακτικό από πλευράς μεγέθους συγκρότημα. Διασώζεται σχεδόν στο σύνολο του αρχικού του μήκους και σε κάποια σημεία φτάνει τα 10 μ. σε ύψος, ενώ το πάχος του φτάνει και τα 3 μ. Μόνο ένα τμήμα, μήκους περίπου 70 μ., κατεδαφίστηκε όταν έγινε η διάνοιξη της διώρυγας», τονίζει.
Το διατείχισμα της Κασσανδρείας αποτελεί το σημαντικότερο οχυρωματικό έργο στη Χαλκιδική. Εντάσσεται στα μεγάλα έργα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (6ος αιώνας μ.Χ.), όπως αναφέρει ο ιστορικός Προκόπιος, σε κάποια τμήματα όμως διασώζεται και μία πρωιμότερη φάση του, η οποία χρονολογείται στον 3ο αιώνα μ.Χ. Διασώζονται οι 18 από τους προϋπάρχοντες 21 πύργους του. Οι πύργοι στα δύο άκρα του τείχους λόγω της διάνοιξης της διώρυγας και της ανόδου της θάλασσας βρίσκονται σήμερα μέσα στο νερό.
Στο πλαίσιο του έργου της 10ης ΕΒΑ, θα γίνει η στερέωση και αποκατάσταση τριών πύργων: ο Πύργος 10 υψώνεται πάνω από την πύλη εισόδου, μία τοξωτή πύλη η οποία βρισκόταν στο κέντρο περίπου του ισθμού. Οπως διαπίστωσαν οι αρχαιολόγοι, μεγάλα και ογκώδη τμήματα των τοιχοποιιών του πύργου έχουν καταπέσει ή έχουν μετατοπιστεί και ισορροπούν στηριζόμενα μεταξύ τους. Οι πύργοι 14 και 19 είναι οι ψηλότερα σωζόμενοι πύργοι του δυτικού μέρους του διατειχίσματος και παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα συντήρησης και στερέωσης, ενώ έχουν δυνατότητες για άμεση ανάδειξη.
Στα χρόνια του Κάσσανδρου
Στο λαιμό της χερσονήσου της Κασσάνδρας ιδρύθηκε το 316 π.Χ. από τον Κάσσανδρο μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Μακεδονίας, η Κασσάνδρεια, στη θέση της αρχαίας Ποτίδαιας, που καταστράφηκε από τον Φίλιππο. Η ελληνιστική αυτή πόλη γνώρισε μεγάλη άνθηση κατά τη ρωμαιοκρατία και τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, το 540 μ.Χ. όμως καταστράφηκε από τους Ούννους. Ο Ιουστινιανός, για να προστατέψει την πόλη και όλη τη χερσόνησο από τις βαρβαρικές επιδρομές, επισκεύασε το διατείχισμα που υπήρχε κατά μήκος του λαιμού της χερσονήσου και εκτεινόταν από το Θερμαϊκό ώς τον Τορωναίο κόλπο.
Μεγάλης έκτασης ανακατασκευές του τείχους πραγματοποιήθηκαν στις αρχές του 15ου αιώνα, όταν ο τέως αυτοκράτορας Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος έγινε δεσπότης Θεσσαλονίκης, ενώ στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας το τείχος εγκαταλήφθηκε, κατά πάσα πιθανότητα διότι η Κασσάνδρεια είχε χάσει πλέον τη στρατηγική της σημασία, όπως συμπεραίνουν οι αρχαιολόγοι.
Η εγκατάσταση προσφύγων από την Ανατολική Θράκη στο σημερινό οικισμό της Νέας Ποτίδαιας, που χρησιμοποίησαν οικοδομικό υλικό από το αρχαίο τείχος, στη συνέχεια η διάνοιξη της διώρυγας και αργότερα η κατασκευή της πρώτης γέφυρας επέφεραν μεγάλες καταστροφές στο διατείχισμα.
Τα τελευταία χρόνια διενεργήθηκαν έρευνες από τη 10η ΕΒΑ, που αποκάλυψαν τμήματα του διατειχίσματος που δεν ήταν ορατά και προέκυψαν νέα ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως η ύπαρξη περιδρόμου.
Η συνέχιση των ανασκαφών, η αναστήλωση και αποκατάσταση του τείχους, οι διαμορφώσεις του περιβάλλοντος χώρου θα αναδείξουν το μνημείο και θα το καταστήσουν προσεγγίσιμο και ευανάγνωστο στο κοινό.



Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Μερες που ειναι......καλο κανει.....


 Μνημειο     ΤΑΣΟΥ   ΤΟΥΣΗ....

  Ο   ΧΩΡΟΣ    ΤΑΦΗΣ   ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ




27.7.44: Εκτελέσεις στο Ασβεστοχώρι







ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΑΣΒΕΣΤΟΧΩΡΙ

     Ο διδάκτορας της Νεότερης  και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Στράτος Δορδανάς, στην διδακτορική του διατριβή και συγκεκριμένα στις σελ. 715 μέχρι 718 αναφέρεται λεπτομερώς στα γεγονότα του Σανατορίου, του Ασβεστοχωρίου, και στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των κατακτητών 27 και 28 Ιουλίου ΄44 γύρω από το Λειβάδι και στο τέλος αναφέρεται και στα γεγονότα της Νέας Ευκαρπίας, στις 31 Ιουλίου 1944. Διαβάζουμε:
      […..] «Στις 12 Ιουλίου 1944, τμήμα του ΕΛΑΣ επετέθηκε στον αστυνομικό σταθμό και τη φρουρά του Σανατορίου, Ασβεστοχωρίου, αφοπλίζοντας και αιχμαλοτίζοντας τους δεκαοκτώ από τους συνολικά είκοσι χωροφύλακες τους οποίους αργότερα εκτέλεσε. Την ίδια τύχη είχε και ένας αδιευκρίνιστος αριθμός ασθενών και υπαλλήλων του Σανατορίου. Προτού αποχωρήσουν από το κτήριο οι αντάρτες, αφαίρεσαν από τις αποθήκες φαρμακευτικό υλικό. Λίγο αργότερα και μετά την κοπή των συρμάτων του τηλέγραφου από τον ΕΛΑΣ, στρατιώτες της γερμανικής φρουράς του ασυρμάτου που ήταν εγκατεστημένος σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το Σανατόριο, επιβιβάστηκαν σε αυτοκίνητο για να ελέγξουν το δίκτυο και να αποκαταστήσουν τη βλάβη, όταν δέχθηκαν τα πυρά των ανταρτών. Δύο στρατιώτες σκοτώθηκαν και άλλοι δύο τραυματίστηκαν, ενώ το αυτοκίνητο κατάφερε να φτάσει στο Ασβεστοχώρι (η υπογράμμιση του συγγραφέα). Η επιχείρηση του ΕΛΑΣ στο Ασβεστοχώρι θορύβησε τις γερμανικές αρχές της Θεσσαλονίκης. Η πρώτη αντίδραση των Γερμανών εκδηλώθηκε  στις 20 Ιουλίου, όταν αιφνιδίασαν στο δάσος “Κουρί”, συνέλαβαν και στη συνέχεια σκότωσαν τρεις συνδέσμους του  ΕΛΑΣ, κατοίκους Ασβεστοχωρίου.
Στις 22 Ιουλίου, η Ομάδα Στρατού   Ε   ενημέρωσε   με   τηλεγράφημα   της   το 2ο Βουλγαρικό Σώμα Στρατού για την πρόθεση της Ομάδας Στρατού Θεσσαλονίκης να διεξαγάγει μια καθαριστική επιχείρηση εναντίων των «συμμοριών στην περιοχή  Ασβεστοχωρίου – Χορτιάτη», με τη συμμετοχή των απαιτούμενων γερμανικών δυνάμεων συμπεριλαμβανομένων και τρημάτων της 7ης Βουλγαρικής Μεραρχίας. 
Στο ίδιο τηλεγράφημα τονιζόταν σχετικά με την παρουσία των ανταρτών στην περιοχή τα ακόλουθα: «Από την αναγνώριση που έγινε στην περιοχή Ασβεστοχωρίου – Χορτιάτη προέκυψε ότι εκεί σταθμεύουν δυνάμεις των συμμοριών,   οι οποίες στην πορεία ενισχύθηκαν και προχώρησαν στη  δημιουργία  οχυρών  θέσεων. Η ριζική  και   γρήγορη  εκκαθάριση  αυτής  της περιοχής  θεωρείται απαραίτητη για τη συνέχιση  διεξαγωγής του πολέμου».


Πράγματι, τις πρώτες πρωινές ώρες της 26ης Ιουλίου ξεκίνησε η γερμανική επιχείρηση με τη συμμετοχή τμημάτων του 1003ου και 1004ου Τάγματος Πεζικού, μιας ομάδας μάχης της 7ης Βουλγαρικής Μεραρχίας και δυνάμεων από τον Λόχο Φρουράς Στρατού Ε και των μονάδων επιφυλακής. Στην επιχείρηση συμμετείχαν και οι άντρες του Σούμπερτ με επικεφαλής τους δύο υπαρχηγούς του, τον Γεώργιο Γερμανάκη και τον Γεώργιο Καπετανάκη. 
Στις 3 μετά τα μεσάνυκτα το Ασβεστοχώρι περικυκλώθηκε από δύναμη της Βερμαχτ και τους άντρες του Σούμπερτ. 
Οι τελευταίοι διενήργησαν έρευνες σε σπίτια, πετώντας έξω τα ρούχα και άλλα πράγματα των ενοίκων, συγκέντρωσαν όλους τους μόνιμους κατοίκους, τους παραθεριστές, τους ασθενείς και το προσωπικό του Σανατορίου στο πάρκο και τους ανέκριναν, ζητώντας πληροφορίες για τους αντάρτες*.
Κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων αυτών, ένα άτομο, ο Σωτήριος Δημάκας, ο οποίος είχε συλληφθεί μέσα στο σπίτι του όπου ανάρρωνε από ελονοσία, κακοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό, με αποτέλεσμα την επομένη να υποκύψει στα τραύματά του. 
Κατόπιν βάσει λίστας ονομάτων** (η υπογράμμιση του συγγραφέα), ξεχώρισαν είκοσι έναν άντρες, τους οποίους μετέφεραν στο απέναντι από το πάρκο κτήριο της χωροφυλακής, όπου τους ξυλοκόπησαν για να αποσπάσουν ομολογίες ενοχής. Το μεσημέρι τη ίδιας ημέρας ***οι γυναίκες που παρέμεναν στην πλατεία μαζί με τους άντρες, αφέθηκαν ελεύθερες υπό τον όρο να παραδώσουν όλα τα όπλα και γενικά τα στρατιωτικά είδη που είχαν κρυμμένα στα σπίτια. Κάτω από τον φόβο της εκτέλεσης των αντρών, παραδόθηκαν τρία τυφέκια κυνηγετικά όπλα, αρκετά περίστροφα, δυναμίτιδα και διάφορα γερμανικά και ιταλικά στρατιωτικά είδη.
[…..] Σύμφωνα με μαρτυρίες, τους περισσότερους εκτέλεσαν οι Γερμανάκης και Καπετανάκης, Από τους εκτελεσθέντες οι τέσσερις ήταν κάτοικοι Ασβεστοχωρίου, οι εννιά ήταν υπάλληλοι του Σανατορίου, δύο νοσηλεύονταν στο Σανατόριο και ένας ήταν κάτοικος Θεσσαλονίκης που παραθέριζε στο Ασβεστοχώρι.*** Σύμφωνα με δήλωση του Γερμανού υπαξιωματικού, η εκτέλεση έγινε σε αντίποινα για τα γεγονότα της 12ης Ιουλίου.

Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Στο βιβλίο του Θόδωρου Βαλαχά «Οτι απόμεινε από τη μέρα εκείνη, η μνήμη είναι.» στη σελ. 105 με υπότιτλο ‘’ΔΕΝ ΕΝΕΡΓΟΥΣΑΝ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ’’ αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής:
[…..] Είδαμε πιο πάνω ότι στην επιχείρηση του ΕΛΑΣ στο Σανατόριο οι Γερμανοί είχαν δύο νεκρούς στρατιώτες και δύο τραυματίες πολύ κοντά στο Ασβεστοχώρι. Επίσης οι αντάρτες αιχμαλώτισαν την αστυνομική φρουρά του Σανατορίου, που αποτελούνταν από 7-8 χωροφύλακες (κατά το Στράτο Δορδανά από 20) τους πήραν μαζί τους και αργότερα τους εκτέλεσαν. Ακόμα πήραν μαζί τους ορισμένους «αντιδραστικούς» αρρώστους που και αυτούς πιθανόν εκτέλεσαν αργότερα. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα, γιατί οι γερμανοί δεν αντέδρασαν αμέσως σκληρά, όπως π.χ. στο Χορτιάτη και αλλού
Γιατί  οι Γερμανοί δεν έκαναν στο Ασβεστοχώρι, ότι έκαναν και στο Χορτιάτη; Υπέβαλα την ερώτηση σε μερικούς ηλικιωμένους κατοίκους του Ασβεστοχωρίυ και χωρίς δισταγμό όλοι απεφάνθησαν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός της διαμονής των Γερμανών στα σπίτια τους.**** Δεν θέλαν δηλαδή να κάψουν τα σπίτια στα οποία έμεναν.
Το ίδιο ακριβώς ερώτημα υπέβαλα σε ηλικιωμένους κατοίκους τους Χορτιάτη. Δεν μπόρεσαν να το εξηγήσουν. Εκτός από το τετριμμένο ότι ο Χορτιάτης ήταν προγραμμένος.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ

«Υπάρχει μια πληροφορία την οποία δεν μπόρεσα να διασταυρώσω. Αφορά στα γεγονότα του Σανατορίου και του Ασβεστοχωρίου. Στα πρακτικά της δίκης του Σούμπερτ, με τα οποία ασχολείται εκτενέστερα στο δεύτερο μέρους του βιβλίου η Δάφνη Θεοχάρη, αναφέρεται το εξής τραγικό: Την εκτέλεση των 16 παλικαριών λίγο έξω από το Ασβεστοχώρι, οι ταγματασφαλίτες υποχρέωσαν τους κατοίκους να την παρακολουθήσουν από κοντά. Αναφέρθηκε λοιπόν στη δίκη ότι οι Γερμανάκης και Καπετανάκης, υπαρχηγοί του Σούμπερτ, όταν έφθασαν στον αριθμό 15, κάλεσαν ένα παλικάρι από το έντρομο πλήθος να τους μετρήσει!*****
Ο νέος αυτός ήταν ο Κωνσταντίνος Μάλαμας. Όταν λοιπόν μέτρησε τους εκτελεσθέντες και έφθασε στο τέλος στον αριθμό 15 γυρίζει μοχθηρά προς το μέρος του ο διαβόητος Γερμανάκης και του λέει: και ένας εσύ 16. Πυροβολεί και σκοτώνει τον άτυχο νέο.
Όμως στις 20-7-44 στο ημερολόγιό του ο Λεωνίδας Γιασημακόπουλος αναφέρει την εκτέλεση ή μεταφορά στον σιδηροδρομικό σταθμό (χωρίς τα πράγματά τους!) των τριών φυματικών που είχαν απομείνει στην φυλακή. Ανάμεσά τους είναι και ο Χρήστος Μάλαμας.

Τελικά δεν μπόρεσα να μάθω αν υπάρχει και εδώ κάποια σχέση μεταξύ του Κώστα και του Χρήστου Μάλαμα».



Οι εκτελεσθέντες
Από το Δήμο Χορτιάτη πήραμε τον επίσημο κατάλογο των εκτελεσθέντων στις 26-7-44 των οποίων την μνήμη τιμούμε κάθε χρόνο τη μέρα αυτή, με τη συμμετοχή πλήθους κατοίκων του Ασβεστοχωρίου, της Εξοχής και του μαρτυρικού Χορτιάτη.

1.      ΚΑΡΝΑΒΟΣ ΤΡΥΦΩΝ
2.      ΛΙΧΡΙΔΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
3.      ΜΟΥΝΤΖΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
4.      ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
5.      ΔΗΜΑΚΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
6.      ΓΚΡΑΤΣΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
7.      ΓΙΩΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
8.      ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
9.      ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
10.    ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
11.    ΜΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
12.    ΜΑΛΑΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
13.    ΣΑΚΕΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
14.    ΤΣΟΛΑΚΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
15.    ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
16.    ΑΛΕΞΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ
17.    ΣΑΛΑΜΑΝΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
18.    ΜΠΛΑΤΣΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
19.    ΦΑΙΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
20.    ΣΑΡΑΚΩΤΣΗΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ
21.    ΧΑΡΙΣΜΑΟΓΛΟΥ ΛΑΖΑΡΟΣ
22.    ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
23.    ΜΑΛΑΜΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ,  Προφανως   ο   ιστορικος    καταγραφει  γεγονοτα   οπως   αναφερονται   και   μεταδιδονται    απο  στομα   σε στομα   και  απο  γραπτες   μαρτυριες.
Ειμαι   σε  θεση   να  διαβεβαιωσω   καθως   αναμεσα  στις   γυναικες  και   ανδρες   που  συγκεντρωθηκαν   στο   'παρκο'  του  Ασβεστοχωριου   βρεθηκε  και   η  μητερα   του   πατερα μου, πως .
*  η   συγκεντρωση   ξεκινησε   γυρω   στις   7.οο'  το  πρωι   και   αφεθηκαν   με  την   δυση  του  ηλιου.
**  Δεν    διαβασθηκε   καμια   λιστα   ονοματων   μιας   και   οι   'τσολιαδες'  γνωριζαν   καλα  τι  εκαναν. Ο   ΣΤΑΥΡΟΣ   ΦΑΙΝΗΣ   ηταν   'νιοπαντρος'  μιας   εβδομαδας,  και   κληθηκε  λογω   του  αδελφου   του  που  καταζητείτο.
***Γεγονος   πως   καθε  σπιτι   στο   Ασβεστοχωρι    ειχε   επιταχθει.
**** Το  περιφημο   και   ''ΣΥ   ΑΛΛΟΣ   ΕΝΑΣ''  αληθευει  , μονο  που  επροκειτο   για  ενα  αγορι  18  χρονων  'φυματικο΄' που  παραθεριζε   που  παραθεριζε   στο  Ασβεστοχωρι.με  την  χηρα  μητερα  του .
Συνεπως  ο  αναφερομενος  ΓΙΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ   εχει δικιο.
Μετα   τις   ριπες   τα   σωματα   χωρις   χαριστικες   βολες   ριχνοταν   στον  ομαδικο   ταφο. Την   εποχη   εκεινη   η  περιοχη   βρισκοταν   μακρια   απο  τα  τελευταια   σπιτια  του   χωριου. Στην   δεξια  πλαγια   του ρεματος    υπηρχε    μαντρι.  Εχω   ακουσει   απο  την   ιδια   την  ιδιοκτητρια  [καθως   καλοκαιρι   και  οι   κτηνοτροφοι    εμεναν   στα μαντρια  τους ]  πως   κατα  την διαρκεια   της   νυχτας   ακουγοταν    φωνες   αγωνιας  , δυστυχως   φοβηθηκαν   και δεν  , προσετρεξαν   σε βοηθεια.  
Ηταν   μια   γεροντησα   80   χρονων   οταν   μου το 'λεγε, δεν  ειχε  συγχωρεσει   ποτε  τον  εαυτο της.
Οσο   για   την   αποτιση  τιμης , καθε  χρονο,  ας  μου  επιτρεψουν   οι   πατριωτες  μου  να  τους  διαψευσω.   Ειναι   γεγονος    που   αργησε   παρα  πολυ.......Ενα   καντηλι   αναβε   συνηθως   μεγαλη  Παρασκευη   απο  ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΜΕΝΕΣ    ΜΑΝΕΣ   και   δοξα  τω  ΘΕΩ  ΥΠΗΡΞΑΝ   ΠΟΛΛΕΣ  ΑΠΟ   ΤΗΝ   ΕΠΟΧΗ   ΕΚΕΙΝΗ...
Παλια    Εισοδος   Σανατοριου. Αργοτερα  Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ.


ΤΟ   ΠΑΡΚΟ    ΣΗΜΕΡΑ
1
3

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Επικρατησε η Συνειδηση......................

Στα σκαλιά του ΑΠΘ βρέθηκε σπάνιο βιβλίο   κλικ
Μπροστά σε ένα σπάνιο θησαυρό «σκόνταψε» πριν λίγες ημέρες, η αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού του ΑΠΘ, καθηγήτρια Δέσπω Λιάλιου.

Στις σκάλες του 7ου ορόφου του κτιρίου της Πρυτανείας βρήκε το βιβλίο “Geschichte und Denkmaeler des byzantinischen Emails”, («Ιστορία και Μνημεία των βυζαντινών Σμάλτων») του Ν.Π. Κοντακόφ, που είχε εκδοθεί το 1892 στη Φρανκφούρτη.

Το βιβλίο είχε κλαπεί το 2003 κατά τα επεισόδια, που έγιναν στην διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη Χαλκιδική. Ο δράστης το είχε αφήσει στα σκαλιά και η αντιπρύτανης το παρέδωσε στη βιβλιοθήκη του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας, απ’όπου είχε κλαπεί, έπειτα από διάρρηξη του σπουδαστηρίου.

Η ιστορική έκδοση αποτελεί ένα από τα πρώτα αποκτήματα της βιβλιοθήκης, που δημιουργήθηκε πριν από ένα αιώνα και παραμένει άγνωστο πώς βρέθηκε σε αυτή. Το “Geschichte und Denkmaeler des byzantinischen Emails” τυπώθηκε το 1892 σε 200 αντίτυπα και το συγκεκριμένο είναι το υπ’αριθμόν 125.    

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Οταν αναγκαζεσαι να επιστρεφεις πισω.....

  .....σιγουρα   το   προβλημα   εισαι  εσυ!!!

«Με το σφυρί στο χέρι» (;)...Πρωτομαγιά του 1909


pressinaction.gr | Ιστοσελίδα με άποψη
Θεσσαλονίκη, Πρωτομαγιά του 1909: η πρώτη μαζική εργατική διαδήλωση στην ιστορία της πόλης στη σημερινή πλατεία Ελευθερίας. Κόκκινες σημαίες, λάβαρα, μουσική.
«Το θέαμα που πέτυχαν οι σοσιαλιστές, παραμερίζοντας τις διαφορές τους!!! και κινητοποιώντας τους οπαδούς τους από όλες τις περιοχές, είναι μεγαλειώδες. Στο πλήθος υπάρχουν Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι και Εβραίοι. Όλοι τους κρατούν στα χέρια το έμβλημα του Συνδέσμου Εργατών Θεσσαλονίκης, !!!το χέρι ενός εργάτη που κρατά σφυρί», γράφει ο Πωλ Ντιμόν στο «Θεσσαλονίκη, 1850-1918».
Ενάμισι μήνα αργότερα ο Σύνδεσμος Εργατών Θεσσαλονίκης – όπως ονομαζόταν προσωρινά η ομάδα του Αβραάμ Μπεναρόγια που μετασχηματίστηκε στην ιστορική Φεντερασιόν– θα κατεβάσει στους δρόμους 6.000 εργάτες που απαιτούν από την οθωμανική κυβέρνηση να αποσύρει νομοσχέδιο το οποίο περιόριζε τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. 
Ήταν τόση η επιτυχία της κινητοποίησης, ώστε ο Σύνδεσμος Εργατών Θεσσαλονίκης θα ζητήσει να γίνει, μαζί με τη βουλγαρική σοσιαλιστική ομάδα, το Οθωμανικό Τμήμα της 2ης Διεθνούς.
Θεσσαλονίκη, Πρωτομαγιά του 2011: τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις με τους ομιλητές να αποτίουν φόρο τιμής στους εξεγερμένους εργάτες του Σικάγου, στους πρωτεργάτες του εργατικού κινήματος, για να καταλήξουν με τρεις διαφορετικές πορείες στο πάρκο μπροστά στο ΕΚΘ, στο μνημείο των δολοφονημένων εργατών το Μάη του ’36.
Μελαγχολική η σύγκριση με το παρελθόν και απογοητευτικά τα συμπεράσματα: απέναντι στο παγκοσμιοποιημένο ληστρικό κεφάλαιο, το ΔΝΤ και τις «αγορές που διψούν για αίμα» οι επετειακές, στερεότυπες αναφορές στο διεθνισμό και τις αγωνιστικές παραδόσεις του εργατικού κινήματος. 
Έτσι, όμως, η ιστορία της εργατικής τάξης μετατρέπεται σε αβλαβές εικόνισμα, σε ξεθωριασμένη ανάμνηση, αντί να είναι πηγή μαθημάτων και οδηγός δράσης για το σήμερα.
Αγνοώντας τις καταλυτικές ετυμηγορίες της Ιστορίας και παρά τις «κατάρες» τους ενάντια στο Μνημόνιο και την κυβέρνηση της συμφοράς, ορισμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες διαιωνίζουν τις γραφειοκρατικές ή σεχταριστικές πρακτικές τους, παραλύοντας το εργατικό κίνημα σε κρίσιμες στιγμές. 
Τι νόημα έχουν οι όρκοι πίστης στην ενότητα των εργαζομένων, όταν χρησιμοποιείται η διάσπασή τους ως εργαλείο για την κομματική τους χειραγώγηση;
«Με το σφυρί στο χέρι», οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να σφυρηλατήσουν τη ενότητά τους ως όρο για την «αυτοσυνείδησή» τους.
Ξέρω ότι το τελευταίο ηχεί παράξενα στα αυτιά της γενιάς που μεγάλωσε με τα νεοφιλελεύθερα φληναφήματα για το «τέλος της Ιστορίας». Ίσως να μην κατανοούν «τι ακριβώς μπορεί να συνεπάγεται ο αποπροσανατολισμός από τα στοιχεία εκείνα που θα πρέπει να συνιστούν την πρώτη μας ύλη ...για τη δεσπόζουσα θέση που επιβάλλεται να κατέχουν τα γεγονότα αυτά στην ιστορία μας», γιατί «πρέπει να αντισταθούμε στη φθορά και τη διάβρωση» έγραφε ο αξέχαστος Αλβέρτος Ναρ.
Γιατί η γνώση της κοινωνικής ιστορίας αυτής της πόλης σε οδηγεί στο να παίρνεις το μέρος των αδύναμων, των κατατρεγμένων, των αποδιωγμένων. Η ιστορία της Θεσσαλονίκης δεν ήταν ποτέ μια ιστορία κυρίαρχων και κατακτητών. Γι’ αυτό, ο λόγος για τα θύματα του χτες, πρέπει να φωτίζει το δρόμο για τους αγώνες των «κολασμένων» του σήμερα.


ΣΧΟΛΙΟ.  Να  ' σαι  καλα  Τριανταφυλλε!!!!!!!!!!!!!